Vandaag is het Pinksteren. Pinksteren is de laatste van de vijf christelijke feesten. Het begint bij Kerst, dat is de eerste. Daarna heb je Goede Vrijdag, dan Pasen, dan Hemelvaart, dat was 10 dagen geleden, en vandaag is het Pinksteren. Kerst is de geboorte van Jezus. Op Goede Vrijdag denken we eraan dat Hij gestorven is aan het kruis. Op Pasen vieren we zijn opstanding. Met Hemelvaart dat Hij naar de hemel is gegaan. Met Pinksteren vieren we de uitstorting van de heilige Geest. En als we ze alle vijf hebben gehad dan begint het hele rijtje straks in december weer van voren af aan: Kerst, Goede Vrijdag, Pasen, Hemelvaart, Pinksteren, ieder jaar opnieuw.

Je leeft in de eindtijd

Maar in het echt gebeurt dat natuurlijk niet ieder jaar opnieuw. Jezus is maar één keer geboren. Jezus is maar één keer aan het kruis gestorven. Dat was in het jaar 33. Het is nu 2016, dat is dus al heel lang geleden. Jezus is in het echt maar één keer opgestaan uit het graf. Hij is ook maar één keer naar de hemel gegaan, daar is Hij nu nog. En de uitstorting van de heilige Geest heeft ook maar één keer dat indrukwekkende begin gehad waar we net over gelezen hebben in de bijbel. Wij vieren Kerst, Goede Vrijdag, Pasen, Hemelvaart en Pinksteren ieder jaar opnieuw, maar het zijn dingen die lang geleden één keer zijn gebeurd. Ook de eerste keer Pinksteren is al heel lang geleden, maar omdat dat de laatste van de vijf feesten is en er daarna geen nieuw feest bijgekomen is leven wij in de Pinkstertijd. Wij leven niet tussen Kerst en Goede Vrijdag, ook niet tussen Goede Vrijdag en Pasen of tussen Pasen en Hemelvaart of tussen Hemelvaart en Pinksteren, wij leven na Pinksteren, de tijd waarin de heilige Geest wereldwijd actief is.

De bijbel noemt die tijd de eindtijd. In de tekst die ik net voorlas, Handelingen 2:17, heet onze tijd ‘het einde der tijden’. Wij leven in de eindtijd. Nu hoor je wel meer mensen dat zeggen tegenwoordig. Bekende christelijke voorgangers als Bottenbley en Ouweneel zeggen dat ze verwachten dat Jezus nu toch wel snel terug zal komen. Misschien denk je dat zelf ook wel want als je op het journaal ziet wat er allemaal in de wereld gebeurt, met IS, alle vluchtelingen, de oorlogen, de hongersnoden, zijn dat niet de bijbelse tekenen van de tijd? Moeten wij ons voorbereiden op een naderende eindstrijd van onheilspellende omvang? Voor veel christenen is het duidelijk: de dingen die nu gebeuren in de wereld laten zien dat we in de laatste dagen leven. Hier kun je gemakkelijk onrustig van worden, het maakt onzeker. Tegelijk heeft het iets verlammends, als wij in de eindtijd leven waarom zou je dan nog wat doen? Kun je dan niet net zo goed met alles stoppen en gaan zitten afwachten?

Nu ga ik in deze preek twee dingen over de eindtijd zeggen. Het eerste is: ja wij leven in de eindtijd. Maar het tweede dat ik daarover zeg is: dit heeft niets te maken met wat er nu in de wereld gebeurt. Dus ja wij leven in de eindtijd, maar nee ik zeg dit niet omdat er nu in de wereld zoveel aan de hand zou zijn.

De eindtijd is begonnen met de geboorte van Jezus

Want in de bijbel slaat de term ‘einde der tijden’ of ook ‘het laatst der dagen’ op de periode tussen Jezus’ hemelvaart en zijn wederkomst. De eindtijd duurt dus al zo’n 2000 jaar. Je kunt het zelfs nog iets verder oprekken, de eindtijd is begonnen met de geboorte van Jezus. In 1 Petrus 1:20 wordt over Jezus gezegd: ‘en nu is hij, aan het einde van de tijd, verschenen omwille van u.’ En het boek Hebreeën begint zo: ‘Op velerlei wijzen en langs velerlei wegen heeft God in het verleden tot de voorouders gesproken door de profeten, maar nu de  tijd ten einde loopt heeft hij tot ons gesproken door zijn Zoon’ (Hebreeën 1:1-2). In de bijbel is de eindtijd de tijd die begonnen is met de geboorte van Jezus. Na Kerst, Goede Vrijdag, Pasen en Hemelvaart hoeft er nog maar één ding te gebeuren en dat is Jezus’ wederkomst. Door Jezus’ werk op aarde kan Gods nieuwe wereld komen. Daarvoor kon dat nog niet. Jezus’ werk op aarde is het begin van het einde, het onafwendbare einde voor de huidige wereld. Time is running out for this world. Er hangt iets in de lucht, namelijk Jezus’ wederkomst en de nieuwe wereld daarna. Sinds Jezus naar de hemel ging kan het elke dag zover zijn. En met het oog daarop wordt de heilige Geest uitgestort. Dat lees je in Handelingen 2:17.

De heilige Geest uitgestort: God wil mensen redden

Petrus zegt in zijn toespraak op de eerste Pinksterdag: ‘Wat hier nu gebeurt, is aangekondigd door de profeet Joël: Aan het einde der tijden, zegt God, zal ik over alle mensen mijn geest uitgieten. Dan zullen jullie zonen en dochters profeteren, jongeren zullen visioenen zien en oude mensen droomgezichten’ (Handelingen 2:16-17, zie ook Joël 3:1-5). De profeet Joël had dit dus aangekondigd, de uitstorting van de heilige Geest. Dan moet je even weten hoe dat toen zat. In de tijd van Joël (zo’n 500 jaar voor Christus) was er een grote droogte geweest en een sprinkhanenplaag in Israël. Joël had opgeroepen tot bekering. Hij had ook mogen beloven dat de Here zijn volk weer zou zegenen met overvloed. Dat God dit in zijn goedheid zou gaan doen. En Joël mag ook zeggen dat God zijn volk een nog grotere, diepere zegen zal geven, namelijk zijn heilige Geest in alle mensen. Waarom? Omdat God zijn volk wil redden in de dag van het oordeel. Aan dat oordeel ontkomen alleen zij die God aanroepen, die Hem liefhebben en dienen, die met Hem leven. En dat is wat de Geest in een mens bewerkt.

Petrus geeft op de Pinksterdag uitleg bij wat er gebeurt. Hij zegt: de heilige Geest wordt nu uitgestort op veel meer mensen dan eerst, op gewone mensen ook (niet alleen meer op koningen, profeten en priesters) omdat er nog maar één ding hoeft te gebeuren. En dat is Jezus’ wederkomst, de oordeelsdag en daarna komt de nieuwe wereld. Maar omdat God nog zoveel mogelijk mensen wil redden van zijn oordeel geeft Hij zijn Geest. In overvloed, zodat er steeds meer profeten zijn. Niet alleen Joël maar veel meer. En profeteren is getuigen van Jezus (Openbaring 19:10). In Handelingen 2:11 is profeteren ‘spreken over Gods grote daden’. En Gods grootste daad is Jezus, dat Hij zijn eigen Zoon naar de aarde stuurde om mensen te redden van een ondergang in zijn oordeel over deze zondige wereld. Om nog zoveel mogelijk mensen te winnen voor zijn nieuwe wereld stuurt God een volk van profeten op pad.

Het is vijf voor twaalf voor de wereld

Dus Petrus laat zien dat God met de uitstorting van de heilige Geest zijn belofte uit de tijd van Joël vervult. Maar dan is nu ook het laatste stukje van de wereldgeschiedenis begonnen. Wat Petrus doet is op Gods klok kijken, hij zegt: mensen, het is vijf voor twaalf. En dat is het nog steeds! De tijd loopt ten einde, je leeft in de laatste dagen van deze wereld. God laat je dat weten omdat Hij wil dat jij je laat redden. Als je verder leest in Handelingen 2 ontdek je wat er na de toespraak van Petrus gebeurt. Vers 37: ‘Toen ze dit hoorden, waren ze diep getroffen en vroegen aan Petrus en de andere apostelen: ‘Wat moeten we doen, broeders?” En het antwoord van Petrus is: bekeer je tot God! ‘Laat u redden uit dit verdorven mensengeslacht!’ (Handelingen 2:40). Die oproep van Petrus geldt nog steeds. Geldt ook vandaag, want je leeft in de eindtijd.

Tijd van voorbereiding

Maar hoe moet je leven in de eindtijd, in die laatste vijf minuten van deze wereld? Misschien zegt iemand ook nog: hoe kan het nou al 2000 jaar vijf voor twaalf zijn? Ja, dat is Gods geduld. Dat is omdat Hij nog zoveel mogelijk mensen de tijd wil geven om zich te bekeren, om zich voor te bereiden op de dag van het oordeel. In die zin, dat je je behoud zoekt bij Jezus die voor jou de oordeelsdag al ondergaan heeft aan het kruis, op Golgota. Geloof daarin en het geldt voor jou. Tweeduizend jaar vijf voor twaalf, dat is Gods goedheid, Hij wil echt mensen redden. Dat is het evangelie van Pinksteren! Maar terug naar die andere vraag: hoe moet je nu leven in de eindtijd? Bedenk, het is de tijd van voorbereiding. Vergelijk het met wanneer mensen gaan trouwen. Als je eenmaal een datum hebt vastgesteld dan breekt de tijd van voorbereiding aan. Er moet van alles gedaan en geregeld worden om straks die mooie dag te hebben. Er zijn op dit moment meerdere stelletjes in de gemeente die in zo’n tijd van voorbereiding zitten. En zij die getrouwd zijn weten het vast nog wel van zichzelf. Die tijd van voorbereiding is een hele mooie tijd. Druk, maar ook mooi. Je ziet ergens naar uit, je praat er voortdurend over met elkaar, je bent bezig met het huis waar je samen zult gaan wonen. En wat je ook doet is mensen uitnodigen voor je bruiloft. Op zo’n zelfde manier leven wij na Pinksteren in de tijd van voorbereiding op de bruiloft van het Lam. Wat God doet is je een tijd van voorbereiding geven. Voorbereiding op de dag van de bruiloft, de ontmoeting met Hem, wanneer Jezus en zijn gemeente in één huis gaan wonen, dat is de nieuwe wereld. En Jezus zal zijn gemeente over de drempel tillen. Hij zal jou over de drempel tillen. Hij is de dragende kracht in dit alles. Dat bemoedigt.

Bij een bruiloft horen uitnodigingen

Leven in de eindtijd moet gekleurd worden door die voorbereiding op de dag van de bruiloft. De gemeente, de bruid, maakt zich klaar. En ook de bruidegom, Jezus, is in de hemel druk bezig. Wat ook bij die tijd van voorbereiding hoort is dat je mensen uitnodigt. Uitnodigt om te delen in dat heerlijke leven samen met God. Denk even terug aan de profetie van Joël die op de Pinksterdag in vervulling gaat: God stuurt nu een volk van profeten de wereld in omdat nog zoveel mogelijk mensen, in de korte tijd die er nog is, moeten horen van wat God gedaan heeft in Jezus. Bij een bruiloft horen uitnodigingen.

Tijdbewust leven

Weet je dat dit evangelie mij helpt om de zin van het leven te zien? Veel mensen zijn daar bewust of onbewust mee bezig: wat is de zin van mijn leven? Wat is het doel van mijn leven? Wat is echt belangrijk? We verlangen er naar om een richting in ons leven te hebben, om bezig te zijn met dingen die er toe doen. Ik merk dat ik als veertiger meer en meer bij de zin van mijn leven stil sta: doe ik de dingen die er echt toe doen? Misschien is veertig de leeftijd om de balans eens op te maken, misschien ben ik er ook wel vroeg bij, dat weet ik niet. Ik kan me ook voorstellen dat dit iets is wat je bezig houdt als je jong bent. Waarom besta ik? Wat is het doel van mijn leven? Wat is Gods plan met mijn leven? Wat kan helpen is om te bedenken in wat voor tijd je leeft. Je leeft na Pinksteren. Ik hoop dat dit je tijdbewust maakt. Daarmee bedoel ik dat je op die klok van God kijkt en bedenkt dat het de laatste dagen van deze wereld zijn. Niet omdat IS sinds de zomer van 2014 actief is. Niet omdat er nu allerlei oorlogen of spanningen zijn (die zijn er heel de geschiedenis al geweest). Niet omdat er een opvallend grote vluchtelingenstroom is (die zijn er ook eerder wel geweest, hele volksverhuizingen). Niet omdat de aarde nu opwarmt of grondstoffen opraken. Nee, het zijn de laatste dagen van deze wereld omdat Jezus met zijn leven en sterven het fundament heeft gelegd voor de nieuwe wereld. Pinksteren vieren is een moment van op de klok kijken en zien dat het voor de wereld vijf voor twaalf is. En er gebeurt van alles wanneer je je leven in dat perspectief ziet, als je tijdbewust leeft. Het omgekeerde is dat je tijdloos leeft, alsof jouw leven een toevallig aantal jaren is in een verder oneindige zee van tijd. Wij leven in een land waarin dit de algemene gedachte is. Je wordt geboren, je leeft, je sterft en that’s it. Dat is een gesloten wereldbeeld. Alsof er geen andere wereld is, geen nieuwe wereld, geen bruiloft van God en mens. Wie tijdbewust wil leven moet proberen de dingen in zijn of haar leven in het kader van die voorbereidingstijd te zetten. Wat gebeurt er met je kijk op je werk als je dat in het kader van de laatste dagen zet? Wat gebeurt er met je studie als je die in het kader van de laatste dagen zet? Wat gebeurt er met je levensavond als je beseft dat je leeft in voorbereidingstijd? Wat gebeurt er met je huwelijk als je beseft dat het vijf voor twaalf is voor de wereld? Het is opvallend dat juist bij het sluiten van een huwelijk in de christelijke gemeente het zinnetje klinkt: ‘tot de dood ons scheidt of Jezus terugkomt.’ Christelijke huwelijken worden tijdbewust gesloten.

De zin van je leven

Het mooie hiervan is dat wie tijdbewust leeft bevrijdt wordt van zinloosheid en van op jezelf aangewezen zijn. Er is een groter verhaal, er is een God die de tijden in zijn hand heeft. En Hij heeft een plan en Hij wil jou daarin meenemen. Daarom is het ook zo ernstig als je de tekenen van de tijd niet meer met God verbindt -de oorlogen, rampen, hongersnoden en dreiging- als je je daar niks meer van aantrekt. Dan ben je het zicht op de tijd kwijt. Wie door Gods Geest wel tijdbewust leeft ontdekt ook dat hij of zij een opdracht heeft, namelijk: spreken over de grote daden van God, spreken over Jezus. Ik denk dat wij daar nog wel wat te winnen hebben. Binnen de gemeente maar ook daarbuiten. Binnen de gemeente werkt het zo versterkend om van elkaars liefde voor God, voor zijn Woord en kerk te horen. Komende donderdag is er een debatavond hier in de kerk. Over een actueel thema: de vluchtelingen die naar Hardenberg komen. Dat is zo’n moment om met elkaar de grote daden van God te benoemen. Om elkaar daarover te horen praten, om elkaar te versterken in dat tijdbewuste leven. Maar ook naar buiten toe denk ik dat er nog wel wat te winnen valt in het spreken over de grote daden van God. Evangelisatie. Dat is niet gemakkelijk, dat vind ik ook niet gemakkelijk. Je loopt al gauw tegen weerstand op. Maar als ik geloof dat het de laatste dagen van deze wereld zijn, en ik heb de mensen om mij heen lief, dan neem ik mij voor om elke kans te wagen.

Zo geeft de Geest van Pinksteren je leven zin. Hij maakt het leven heel en één. Hij geeft je leven richting en doel. Hij laat je zien wat echt belangrijk is in je leven. Hij koppelt je leven aan Gods doel. Leven in de eindtijd hoeft jou niet te verontrusten of te verlammen. Want de Geest van Pinksteren geeft vertrouwen in de tijd: je leeft in Gods tijd. Amen.